به نقل از «خبرگزاری دانشجو»

امثال «ماکان بند» خطرناک ترند یا ساسی مانکن؟

تاریخ انتشار: ۲۱ اسفند ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۷۲۱۷۹۰۵

نکته مهم اما این است که در تحلیل آهنگ ساسی مانکن همه به بیان اینکه «مبتذل/مستهجن» و برای کوکان و نوجوانان «خطرناک» است بسنده می‌کنند. غافل از اینکه حجم انبوهی از موسیقی‌هایی که دارای همان میزان «ابتذال»‌ند با مجوز رسمی در دسترس است. گروه فرهنگ و هنر : امیر ابیلی

1-«سر صبحه و از خواب تازه تو پا میشی/ ولی من هنوز بیدارمو تو باعث و بانی شی/ که 24 ساعت به تو فک بکنم/ فکر اینکه نباشی به کی تکیه کنم/ ولی تو چی، موهات خیسه و زیر دوشی/ فکر اینی شب تو دورهمی چی بپوشی»

این بخشی از ترانه یکی از معروف‌ترین کارهای آرمین 2afm (#آرمین_زارعی) است که هفته گذشته اولین آهنگ قانونی و با مجوز خود را منتشر کرد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

او از رپرهای مشهور هم‌نسل و هم‌تیمی‌ سابق امیر تتلو، حسین تهی، ساسی مانکن و .... است، با همان درجه از ابتذال و همان محتوا، اما با تغییر لفظ «رپ» به موسیقی «تلفیقی» در عنوان مجوز و تغییر حداقلی در برخی واژه‌های ترانه‌ها توانسته است اجازه فعالیت رسمی و کنسرت و... بگیرد.

2-«فکر کن یه عصر خوب/ دلم تورو بخواد/ پاشم بیام سمت/ تو یهو بوی عطرت بیاد/ خیره بشم با شوق به گل رو موهاتو یهو بگی قهوه با من شکلاتشم با تو/ کی مث ما دوتا دیوونه‌ی بارونه توی ترافیکم بیخیال قانونه»

«نه به باره نه به داره هنوز هیچی نشده/ چرا ترمزت بریده کجا با این عجله/ هنوزم فکر میکنم یه حسی داری تو به من/ تو خودت نریز یه ریز هی بهم حرفاتو بزن/ دو دیقه (دقیقه) بودی حالا/ کجا میری تو بی ما/ مواظب دور و ورت باش/ میفهمیدی میخوامت ای کاش»

«با همه فرق داره/ چشمای تو ایرانی اصله/ دلبرم شیوه‌ی ناز تو/ به قاجاریه وصله»

این‌ها بخشی از چند ترانه گروه ماکان بند است. مشت نمونه خروار 99 درصد موسیقی‌های مجاز پرمخاطب این روزها. نمونه کار گروه‌ها و خواننده‌هایی که حتی در برنامه‌های پرمخاطبی مثل «دورهمی» و «خندوانه» و .... تبلیغ شده و می‌شوند. در ظاهر موسیقی مطلوب سیستم رسمی.

3- «میگم ب... بکن ازم/ میگی اسمم سوسنه نه اعظم/ حالا سوسنه سوزنه موزنه هرچی باشه سوسن باشه/ سوسن خانوم یدونه باشه/ کفش‌های سفید پاشه/ به چی مینازی بیا پیش ما/ هی... تو نازه بیا پیش ما/ این همه و یکیش ما/ بیاین بشیم سی ریش ما/ شبونه میام دم در خونه/ میدزدمت میبرمت زن خونه بشی/ سر 2 سال راه میندازیم یه مخزن گنده جوجه کشی»  خواننده ترانه بالا در آهنگ «سوسن خانم». خواننده‌ای زیرزمینی که مدتی همان خزعبلات ریتمیکش را بدون اسم برای خندوانه خواند. بعد از مدتی بازیگر تئاتر شد و سپس بازیگر سریال‌های تلویزیونی و سر از خبرگزاری های رسمی هم درآورد.

4-آهنگ جدید ساسی مانکن؛ یکی از موضوعات داغ این روزهای فضای مجازیست. که با اختلاف پرمخاطب‌ترین موسیقی این روزهاست و کمتر کسی هست که آن را نشنیده باشد. آهنگ پیشین ساسی؛ «جنتلمن» نیز تبدیل به آهنگی مگاهیت شد و جریانی در بین مخاطبان نوجوان و جوان ایجاد کرد-همخوانی‌ها در مدارس- که مانند همیشه، ساده‌انگارانه، در نگاه رسمی و با توهم توطئه، به نقشه‌های دشمن تعبیر شد درحالیکه کمتر نوجوان و جوانی هست که آن موسیقی را نشنیده (و حتی حفظ) نباشد.

نکته مهم اما این است که در تحلیل آهنگ ساسی مانکن همه به بیان اینکه «مبتذل/مستهجن» و برای کوکان و نوجوانان «خطرناک» است بسنده می‌کنند. غافل از اینکه حجم انبوهی از موسیقی‌هایی که دارای همان میزان «ابتذال»‌ند با مجوز رسمی در دسترس همان مخاطب کودک و نوجوان است.

ظاهرا تنها این بخش ترانه که «دو تا شات بزن و راحت بخواب» باعث این میزان از واکنش‌های انتقادی شده است، اما اگر این تکه در متن آهنگ وجود نداشت خطرش کمتر بود؟ آیا در اینصورت روشنفکران و مخاطبان ظاهرا الیت طبقه متوسط دیگر به آن انتقادی نداشتند؟ مسئله این است که «ابتذال» پیش از آنکه مفهومی محتوایی و تقلیل یافته به یک مصرع از یک ترانه باشد موضوعی ساختاری و فرمی است. از این جهت تفاوتی میان آثار مجوزدار داخل ایران، با موسیقی لس‌آنجلسی و موسیقی زیرزمینی هم نیست. ابتذال رسمی و غیررسمی فرقی با هم ندارند. مخاطب نوجوان امروز در برابر پمپاژ موسیقی مبتذل است و درنهایت این پمپاژِ محصول فرهنگی است که به مخاطب در درازمدت تفکر، جهان‌بینی و سبک زندگی می‌دهد و زندگی هیچ‌کس با یک مصرع در یک ترانه تغییری نمی‌کند.

پس، ماکان‌بند و هوروش بند و ایوا‌ن‌بند و .... مورد تبلیغ رسانه ملی همان میزان خطرناکند که ساسی‌مانکن. چه آنکه به احتمال فراوان همین ساسی‌مانکن هم با 10-15 درصد تغییر در واژه‌ها (و نه محتوای کلی) و دو سال دوری از موسیقی می‌توانست با یک تهیه‌کننده مطرح همینجا مجوز فعالیت بگیرد.

منبع: خبرگزاری دانشجو

کلیدواژه: ساسی مانکن

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت snn.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری دانشجو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۷۲۱۷۹۰۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

معلمانِ نیک به خدا نزدیک ترند / جایگاه معلم و ارزش علم آموزی از منظر امام رضا(ع)

دوازدهم اردیبهشت سالروز شهادت استاد شهید مطهری، به عنوان روز معلم نامیده شده است. شاید بتوان گفت در بین همه ادیان آسمانی و مکتب‌های موجود در دنیا، بیشترین سفارش و توصیه به علم‌آموزی و تکریم و تجلیل از حق معلم و استاد، در دین مبین اسلام بوده است.

بنابر آیه شریفه «و علّم آدم الأسماء کلّها» خداوند متعال نخستین معلم است و پیامبران الهی که وظیفه تعلیم آیات الهی را بر عهده دارند، همه معلمان بشریت هستند. مقام معلم آن قدر با ارزش است که پیامبر گرامی اسلام(ص) خود را معلم نامیده است: «إنّما بعثت معلّماً».

40 چهارشنبه را میهمان کلمات گهربار و حیات‌بخش حضرت علی بن موسی‌الرضا(ع) هستیم و همراه خوانندگان، شرح یک حدیث رضوی را در گفت‌وگو با اساتید حوزه و دانشگاه بررسی خواهیم کرد. شرح حدیث این هفته را در محضر استاد حوزه و دانشگاه، حجت الاسلام والمسلمین دکتر محمد باقر ربانی هستیم تا از جام معرفت کلمات رضوی، جان تشنه خویش را سیراب کنیم.

با عرض تبریک روز معّم خدمت شما استاد گرامی، صفحات رواق را منور به روایتی از حضرت رضا(ع) درباره علم آموزی و اهمیت کار معلّمی بفرمایید.

این روز بزرگ که به مناسبت شهادت استاد بزرگ حوزه و دانشگاه حضرت آیت الله شهید مطهری نامگذاری شده است، گرامی می‌دارم و مخصوصاً برای روح پاک آن دانشمند نمونه و دلسوز  پر تلاش، از درگاه خداوند طلب رحمت و رضوان دارم و به همه اساتید کشور عزیزمان ایران، این روز بزرگ را تبریک و تهنیت عرض می کنم. همان‌طور که می‌دانید اسلام، تأکید بسیاری بر ارزش ذاتی علم و تعلیم و تعلم آن دارد تا جایی که بسیاری از آیات قرآن و روایات پیامبر و اهل بیت(ع) در این باره وارد شده است. بنابر آیه شریفه «و علّم آدم الأسماء کلّها»، خداوند متعال نخستین معلم است و پیامبران الهی که وظیفه تعلیم آیات الهی را بر عهده دارند، همه معلّمان بشریت هستند. مقام معلّم آن قدر با ارزش است که پیامبر گرامی اسلام(ص) خود را معلّم نامیده است: «إنّما بعثت معلّماً»

از امام رضا(ع) که خود ملقّب به عالم آل محمد(ص) است و معلم همه بشریت نیز روایاتی در این باب نقل شده که یکی از مهمترین آنها روایتی است که به نقل از پدران خود و آنها هم به نقل از پیامبر گرامی اسلام(ص) نقل فرموده‌اند که آن حضرت فرمود: «طَلَبُ اَلْعِلْمِ فَرِیضَةٌ عَلَی کُلِّ مُسْلِمٍ، فَاطْلُبُوا اَلْعِلْمَ مِنْ مَظَانِّهِ، وَ اِقْتَبِسُوهُ مِنْ أَهْلِهِ، فَإِنَّ تَعْلِیمَهُ لِلَّهِ حَسَنَةٌ، وَ طَلَبَهُ عِبَادَةٌ، وَ اَلْمُذَاکَرَةَ فِیهِ تَسْبِیحٌ، وَ اَلْعَمَلَ بِهِ جِهَادٌ، وَ تَعْلِیمَهُ مَنْ لاَ یَعْلَمُهُ صَدَقَةٌ، وَ بَذْلَهُ لِأَهْلِهِ قُرْبَةٌ إِلَی اللَّهِ، لِأَنَّهُ مَعَالِمُ اَلْحَلاَلِ وَ اَلْحَرَامِ، وَ مَنَارُ سَبِیلِ اَلْجَنَّةِ، وَ الْمُؤْنِسُ فِی اَلْوَحْشَةِ، وَ اَلصَّاحِبُ فِی اَلْغُرْبَةِ وَ اَلْوَحْدَةِ، وَ اَلْمُحَدِّثُ فِی اَلْخَلْوَةِ، وَ اَلدَّلِیلُ عَلَی اَلسَّرَّاءِ وَ اَلضَّرَّاءِ، وَ اَلسِّلاَحُ عَلَی اَلْأَعْدَاءِ، وَ اَلزَّیْنُ عِنْدَ اَلْأَخِلاَّءِ، یَرْفَعُ اَللَّهُ بِهِ أَقْوَاماً وَ یَجْعَلُهُمْ فِی اَلْخَیْرِ قَادَةً». در این روایت زیبا، امام رضا(ع) از قول پیامبر(ص) به ارزش ذاتی علم و لزوم تعلیم و تعلم و دلایل اهمیت علم نزد شارع مقدس اشاره می‌فرمایند. در این روایت، و به جهت مناسبتی که می‌خواهیم در این باره بحث کنیم، به شرح فقره‌ای از این روایت که درباره معلّم و ثواب تعلیم و دلایل این ثواب آمده است اشاره مختصری خواهم داشت.

امام رضا(ع) چه توصیه‌ای درباره شخصیت معلم و اینکه استاد و مربی چه خصوصیاتی باید داشته باشد دارند؟

امام رضا(ع) در جمله «فَاطْلُبُوا الْعِلْمَ فِی مَظَانِّهِ» اشاره نموده‌اند به اینکه در هر جا که مسلمان احتمال دهد علم وجود دارد، باید برای دریافت آن اقدام کند. در جمله بعدی امام اشاره به این موضوع دارند که «وَ اقْتَبِسُوهُ مِنْ أَهْلِهِ» یعنی علم را از اهل آن بگیرید» گر چه با توجه به فقره اول که گذشت، طلب علومی که معارف دینی نیستند حتی اگر نزد مشرک باشند، ضروری و واجب بوده و گمشده عاقل یا مؤمن تلقی شده اند اما علوم مربوط به دین و معارف دینی را باید از افرادی که شایستگی آن را دارند دریافت کرد و با توجه به سخن امیرالمؤمنین علی(ع) که تبعیت از اهل بیت(ع) و عدم پیشی گرفتن از ایشان را توصیه و عقب ماندن از آنها را نهی نمودند، اهل بیت(ع) کارشناسان واقعی علوم دینی بوده و مسلمانان تنها مجاز هستند علوم دین را از ایشان دریافت کنند. چنان که فرموده‌اند: «بر آنها پیشی مگیرید که گمراه می شوید و از آنان پس نمانید که تباه می‌شوید»

امیرالمؤمنین(ع) در جای دیگر فرموده‌اند: «ای کمیل! علم و معارف و اعتقادت را جز از ما نگیر تا از ما باشی». حدیث مزبور، دریافت علم از کسانی که علوم اهل بیت(ع) را نشر می‌دهند رد نمی‌کند، زیرا گرفتن علم از فقها و نشردهندگان علوم اهل بیت(ع) به نوعی گرفتن علوم از اهل بیت(ع) است.

پس معلوم شد که در علم‌آموزی غیر معارف دینی، باید انسان حتی اگر فقط در دست کفار و مشرکان این علم وجود دارد از آنها اخذ کند ولی در علوم دینی، کسب معارف فقط باید از طریق اهل بیت(ع) باشد. پس طلب علمی که واجب شده است بر همه مسلمانان؛ طریقی دارد که رکن اصلی این طریق معلم و استاد است. در ادامه این روایت، برخی امتیازها و نقاط مثبت تعلیم و تعلم بیان شده است.

از این امتیازها مخصوصاً در ثواب شغل معلمی برای خوانندگان رواق بگویید تا جامعه ما، ارزش معلّم را بیشتر بداند و از ایشان تکریم کند؟

حضرت علی بن موسی الرضا(ع) در ادامه اشاره به این مطلب دارند که یاد دادن و آموزش علم به دیگران اگر برای خدا باشد، حسنه و نیکی است «تَعلیمه لِلهِ حَسَنَة؛ یادگیری علم برای خداوند حسنه است». در فقره بعدی حضرت می‌فرمایند که مذاکره علم، تسبیح خداست: «الْمُذَاکَرَةِ فِیهِ تَسْبِیحٌ.» یعنی سر کلاس نشستن و درس معلم و استاد را گوش دادن، همتراز تسبیح خداوند متعال است. در روایات داریم که یک ساعت در طلب علم بودن بهتر از احیای یک شب و یک روز در طلب علم بودن بهتر از سی ماه روزه است. سپس حضرت به یک امتیاز دیگر معلّمان اشاره دارند و می فرمایند، آموزش علم به دیگران، صدقه است: «تَعْلِیمُهُ مِنْ لَا یَعْلَمُهُ صَدَقَهَ» از دیدگاه امام رضا(ع) آموزش علم به افرادی که نمی‌دانند، نوعی صدقه است چرا که صدقه، به کمک مالی محدود نمی‌شود، بلکه شامل هر کار خوبی می‌شود، چنان که در روایت دیگری فرموده‌اند: «کل معروف صدقة».

امتیاز مهم دیگری که حضرت به آن اشاره می‌فرمایند، این است که معلم اگر علم خود را به اهل آن یاد بدهد و آنها را تربیت کند، موجب قرب و نزدیکی او به خداوند می‌شود و می‌توان گفت معلمانِ نیک، به خدا نزدیکترند. جمله «بَذلُهُ لِأَهْلِهِ قُرْبَةٌ إِلَی اللهِ» دلالت بر این مطلب دارد.

بنا بر آنچه گفته شد، مقام معلم بسیار بالا و والا است و همان طور که مرحوم امام خمینی(ره) فرمودند: «معلمی شغل انبیاست». یعنی اگر بخواهیم کسی و شغلی را همتراز شغل انبیاء معرفی کنیم، شغل شریف «معلمی» است.

با توجه به این حدیث شریف، خطاب به جامعه و مسئولان و نیز معلمان عزیز چیست؟

گرچه فرصت و مجال بسیار کوتاه بود تا این حدیث زیبا و پر معنا را شرح دهیم، لیکن خلاصه و پیام آن را می‌توان برای معلمان عزیز این دانست که قدر این شغل مهم را بدانند و آن را با هیچ بهای مادی تعویض ننمایند و اخلاص و تقرب الهی را هدف خود در این شغل مهم قرار دهند. پیام دوم خطاب به مسئولان و جامعه است، همان گونه که احترام و تجلیل از انبیای الهی لازم است، باید جانشینان آنان در تعلیم و ارشاد دیگران به معرفت و بینش را تکریم و تعظیم کنند و به گونه‌ای شود که شغل معلمی در جامعه از احترام و ارزشی فوق‌العاده برخوردار شود.

منبع: روزنامه قدس مریم احمدی شیروان